ΠΡΟΒΟΛΗνέα

Η Ομολογία

"L'aveu (The confession)" Κώστας Γαβράς Γαλλία, Ιταλία 1970

ΣΥΝΟΨΗ

Ένας αξιωματούχος στην Ανατολική Ευρώπη συλλαμβάνεται από το κομμουνιστικό καθεστώς και ύστερα από βασανισμούς και σκληρές ανακρίσεις, οδηγείται σε μια στημένη δίκη. Η σύλληψη, η ανάκριση και η δίκη του, αντανακλούν τους σκοτεινούς μηχανισμούς ενός ακραίου απολυταρχικού καθεστώτος. Βασισμένη στην αληθινή ιστορία του Artur London, υψηλόβαθμου κυβερνητικού στην Τσεχοσλοβακία, που έπεσε θύμα σε δίκη εκκαθάρισης το 1951.

ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 25/02/24
ΣΧΟΛΙΑ - ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Η ταινία, βασισμένη στο ομώνυμο διάσημο μυθιστόρημα του Artur London, περιγράφει τις περιπέτειές του την περίοδο των πολιτικών δικών της δεκαετίας του 1950 στην Τσεχοσλοβακία, που κορυφώθηκαν με την άφιξη των σοβιετικών στρατευμάτων στην Πράγα το 1968. Αποτυπώνει την αυθεντική μαρτυρία ενός από τους πρωταγωνιστές της δίκης του Rudolf Slánský το 1952, του κομμουνιστή, συμμετέχων στο Γαλλικό Κίνημα Αντίστασης και αργότερα αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών, Artur London. Ειρωνεία της μοίρας είναι, ότι ο Artur London έφερε το χειρόγραφο στην Πράγα την ημέρα της εισβολής των σοβιετικών τανκς. Το βιβλίο εκδόθηκε το 1969, αλλά η ταινία γυρίστηκε στη Γαλλία. Η πρεμιέρα στην Τσεχοσλοβακία έγινε μόλις το 1990.

Πληροφορίες για την ταινία:

  • Ο Artur London έγραψε το βιβλίο με τις εμπειρίες του από τη δίκη του στην Πράγα, ενώ ήταν πλέον αυτοεξόριστος στο Παρίσι (το 1968).
  • Ο Yves Montand χρειάστηκε να χάσει 15 κιλά για τον ρόλο, ενώ είχε δηλώσει ότι ένιωθε υποχρέωσή του να κάνει την ταινία, συντετριμμένος ακόμα από τα γεγονότα της Ουγγαρίας το 1956.
  • Ο Chris Marker έκανε μια ταινία μικρού μήκους με θέμα τα γυρίσματα της Ομολογίας, που είχε τίτλο On Vous Parle de Prague: Le Deuxieme Proces d’Artur London.
  • Με το ίδιο θέμα καταπιάστηκε το 2002 η Zuzana Justman. Στο ντοκιμαντέρ της, A Trial in Prague, την αφήγηση ανέλαβε η Lise London, σύζυγος του Artur.
  • Το φιλμ αποκαταστάθηκε ψηφιακά το 2014, υπό την επίβλεψη του Γαβρά.

Η προβολή της ταινίας θα γίνει με υπότιτλους στα ελληνικά.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Η ταινία απέσπασε 3 βραβεία και 3 υποψηφιότητες σε διάφορα φεστιβάλ κινηματογράφου.

Μεταξύ άλλων, ήταν υποψήφια στην κατηγορία Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στα Βραβεία BAFTA της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και στις Χρυσές Σφαίρες.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - ΧΟΡΗΓΙΑ

Η ταινία προβάλλεται σε συνεργασία της Κινηματογραφικής Λέσχης Ρεθύμνου με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
TRAILER ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΒΡΑΣ: ΟΤΑΝ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ Raoul Coutard ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
The Confession 1970 33
The Confession 1970 30
The Confession 1970 23
The Confession 1970 27
The Confession 1970 17
The Confession 1970 21
The Confession 1970 19
The Confession 1970 20
The Confession 1970 22
The Confession 1970 26
The Confession 1970 16
The Confession 1970 32
The Confession 1970 12
The Confession 1970 31
The Confession 1970 24
The Confession 1970 18
The Confession 1970 11
The Confession 1970 25
The Confession 1970 28
The Confession 1970 15
The Confession 1970 13
The Confession 1970 14
ΑΦΙΣΕΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
The Confession 1970 01
The Confession 1970 02
The Confession 1970 05
The Confession 1970 06
The Confession 1970 03
The Confession 1970 04
The Confession 1970 07
The Confession 1970 08
The Confession 1970 09
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Πηγή: Wikipedia

Ο Κώστας Γαβράς είναι Έλληνας σκηνοθέτης του γαλλικού κινηματογράφου, που ζει και εργάζεται στη Γαλλία. Είναι γνωστός για ταινίες που έχουν καθαρά πολιτικό θέμα, με πιο γνωστή το θρίλερ Ζ (1969), αλλά έχει σκηνοθετήσει και κωμωδίες. Οι περισσότερες ταινίες του έχουν γυριστεί στη γαλλική γλώσσα ωστόσο, έξι γυρίστηκαν στην αγγλική γλώσσα: Ο αγνοούμενος (1982), Χάννα Κ. (1983), Το στίγμα της προδοσίας (1988), Το μουσικό κουτί (1989), Mad City (1997) και Αμήν (2002). Ο ίδιος έχει κάνει την παραγωγή στις περισσότερες ταινίες του, μέσω της εταιρείας παραγωγής του K.G. Productions.

Βιογραφία
Γεννήθηκε στα Λουτρά Ηραίας Αρκαδίας στις 12 Φεβρουαρίου 1933. Η οικογένειά του έζησε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σε ένα χωριό της Πελοποννήσου και μετακόμισε στην Αθήνα μετά τον πόλεμο. Ο πατέρας του ήταν μέλος του κομμουνιστικού κόμματος και φυλακίστηκε κατά τη διάρκεια του ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου. Η συμμετοχή του πατέρα του στο κομμουνιστικό κόμμα κατέστησε αδύνατο για τον Κώστα Γαβρά να φοιτήσει σε κάποιο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα ή να πάρει βίζα για τις ΗΠΑ, έτσι μετά το λύκειο έφυγε για τη Γαλλία όπου ξεκίνησε να σπουδάζει φιλολογία το 1951.

Πρώιμη καριέρα
Το 1956 εγκατέλειψε τις σπουδές του στη φιλολογία για να σπουδάσει κινηματογράφο στην εθνική σχολή κινηματογράφου της Γαλλίας, IDHEC. Μετά το τέλος των σπουδών του συνεργάστηκε με τον Υβ Αλεγκρέ και έγινε βοηθός σκηνοθέτη του Ζαν Ζιονό και Ρενέ Κλερ. Αφού εργάστηκε αρκετά χρόνια ως βοηθός σκηνοθέτη, το 1965 σκηνοθέτησε την πρώτη του προσωπική ταινία με τίτλο Βαγόνι δολοφόνων.

Μετέπειτα καριέρα
Η ταινία του Μακί, τα λιοντάρια της κολάσεως (Un homme de trop, 1967) συμμετείχε στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας.

Στην ταινία Z (1969), ο κεντρικός χαρακτήρας, ένας δικαστής που τον ενσάρκωσε ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, προσπαθεί να αποκαλύψει την αλήθεια σχετικά με τη δολοφονία ενός εξέχοντος πολιτικού της Αριστεράς, που τον ενσάρκωσε ο Ιβ Μοντάν, ενώ οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι και ο στρατός προσπαθούν να καλύψουν τη συμμετοχή τους. Η ταινία αποτελεί μια προσαρμογή των γεγονότων τα οποία ακολούθησαν τη δολοφονία του πολιτικού Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963. Η ταινία είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό επειδή, την εποχή της κυκλοφορίας της, η Ελλάδα βρισκόταν επί δυο χρόνια υπό στρατιωτική δικτατορία. Το Z κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Ο Κώστας Γαβράς και ο σεναριογράφος Ζορζ Σεμπρούν κέρδισαν ένα Έντγκαρ από την Ένωση Συγγραφέων Μυστηρίου της Αμερικής για το Καλύτερο Σενάριο Κινηματογραφικής Ταινίας. Η ταινία Η ομολογία (1970) περιέγραφε τη ζωή του Αρτούρ Λόντον, ενός κομμουνιστή υπουργού από την Τσεχοσλοβακία ο οποίος φυλακίστηκε άδικα και δικάστηκε για προδοσία και κατασκοπεία το 1952.

Η ταινία Κατάσταση πολιορκίας (1972) λαμβάνει χώρα στην Ουρουγουάη, σε μια συντηρητική κυβέρνηση στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Με ένα σενάριο που βασίστηκε εν μέρει του αστυνομικού Νταν Μιτριόνε, ένας αμερικανός διπλωμάτης (ενσαρκώθηκε από τον Ιβ Μοντάν) πέφτει θύμα απαγωγής από τους Τουπαμάρος, μια ριζοσπαστική αριστερή αστική ομάδα η οποία τον ανακρίνει προκειμένου να μάθει τις λεπτομέρειες της μυστικής αμερικανικής υποστήριξης στα καταπιεστικά καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής.

Η ταινία Ο αγνοούμενος, που αρχικά κυκλοφόρησε το 1982 και βασίστηκε στο βιβλίο The Execution Of Charles Horman, έχει ως κεντρικό ήρωα τον Αμερικανό δημοσιογράφο Τσαρλς Χόρμαν (ενσαρκώθηκε από τον Τζον Σι στην ταινία), ο οποίος εξαφανίστηκε κατά το αιματηρό πραξικόπημα που έκανε ο αξιωματικός Αουγούστο Πινοσέτ στη Χιλή και έλαβε την υποστήριξη των ΗΠΑ το 1973. Ο πατέρας του Χόρμαν, τον οποίο ενσάρκωσε ο Τζακ Λέμον, και η σύζυγός του, την οποία ενσάρκωσε η Σίσι Σπέισεκ, αναζητούν μάταια να μάθουν τι απέγινε ο γιος τους. Η ταινία κέρδισε Όσκαρ Καλύτερου Προσαρμοσμένου Σεναρίου και Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.

Η ταινία Το στίγμα της προδοσίας (1988) βασίστηκε στις τρομοκρατικές δραστηριότητες του Αμερικανού νεοναζί Ρόμπερτ Μάθιους και της ομάδας του The Order.

Καθιερώθηκε με μία σειρά πολιτικών θρίλερ που αποκάλυψαν το βίαιο πρόσωπο δικτατορικών καθεστώτων, μέσα από προσωπικές τραγωδίες ασυμβίβαστων ανθρώπων. Ο Γαβράς ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας το 1969 (Ζ), και κέρδισε το Όσκαρ Σεναρίου το 1982 (Ο αγνοούμενος). Κέρδισε επίσης Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ Καννών του 1982 (Ο αγνοούμενος), Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών του 1975 (Ειδικό δικαστήριο), Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 1990 (Μουσικό κουτί). To 2002 σκηνοθέτησε την ταινία Αμήν. που κέρδισε Βραβείο Σεζάρ καλύτερου σεναρίου το 2003.

Η αυτοβιογραφία του, γραμμένη στα γαλλικά, έχει μεταφραστεί στα ελληνικά με τίτλο "Πήγαινε εκεί όπου είναι αδύνατο να πας" (Αθήνα 2018, 9789600119831)

Ο Κώστας Γαβράς έγινε επίτιμος διδάκτορας στο Τμήμα Κινηματογράφου στο ΑΠΘ το 2013. Από το 1982 έως το 1987 ήταν πρόεδρος της Cinémathèque Française αλλά και από το 2007 μέχρι σήμερα.

Έλαβε το τιμητικό βραβείο Magritte στα 3α Βραβεία Magritte.

Φιλμογραφία

Βραβεία